Ιστορίες Ζωής[1]Νέα Ζωή
«Είχα βαρεθεί να ζω με τα επιδόματα. Από παιδί είχα μάθει να παλεύω για τη ζωή μου. Δούλευα στην οικοδομή και είχα σχέδια για το μέλλον. Δεν ήταν αυτό που είχα ονειρευτεί, αλλά όταν ο άνθρωπος έχει την υγειά του και παλεύει … Όλα πάνε καλά.
Ήθελα να παντρευτώ. Να κάνω οικογένεια. Η μοίρα, όμως, είχε τα δικά της σχέδια …
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το μεσημέρι. Σε λίγα λεπτά σχόλαγα απ’ την οικοδομή. Ήταν Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο με περίμενε. Ξέρεις. Φίλοι, η κοπέλα μου και ό,τι κάνει ένας νέος άνθρωπος.
Στην αρχή, άκουσα έναν θόρυβο. Απροσδιόριστο. Ένα «κρακ» και μετά δεν θυμάμαι τίποτε άλλο. Στο νοσοκομείο, κατάλαβα ότι οι γιατροί έκαναν μεγάλη προσπάθεια. Ακόμη και τότε, απέφευγα να σκέπτομαι ότι αυτή η υπόθεση έχει σχέση με μένα.
Τί να κάνεις όμως; Όταν συνήλθα από την επέμβαση, ο γιατρός μού είπε, ορθά – κοφτά ότι είχα χάσει το πόδι μου. «Τη ζωή μου έχασα», σκέφτηκα και ξέσπασα σε λυγμούς. Ήμουν βέβαιος πως όλα είχαν τελειώσει. Η μοίρα όμως είχε και πάλι άλλα σχέδια. Ο φίλος μου, ο Γιώργος, με παρακίνησε: «Μην είσαι ηττοπαθής», μού είπε. «Μπορείς να κάνεις πολλά. Είσαι νέος ακόμη».
Ήρθε το επόμενο πρωί και με πήρε με το αυτοκίνητό του. με πήγε σε μια υπηρεσία που δεν γνώριζα καν ότι υπήρχε. Διάβασα την επιγραφή. «Γραφείο Κοινωνικής Υποστήριξης» … «Τί είναι αυτό;»[2], λέω.
Ήταν η αφετηρία μιας νέας ζωής. Έκανα αίτηση.
«Για τον ΟΑΕΔ», μου είπε ευγενικά μια υπάλληλος. Είναι μια προκήρυξη για άτομα με αναπηρίες. Δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ, που έκανα μια αίτηση για πρόσληψη ή να λυπηθώ που μου θύμισε την αναπηρία μου.
Ακόμη δεν έχω αποφασίσει.
Λίγες εβδομάδες μετά, δεν είχα αρκετό χρόνο για να σκέφτομαι αν πρέπει να λυπάμαι που έχω αναπηρία. Με προσέλαβαν στο Δήμο και η μέρα μου είναι πια γεμάτη.
Με δουλειά. Όχι με άσχημες σκέψεις, όπως πριν Και σχέδια. Πολλά σχέδια. Η ζωή μου επέστρεψε. Κι έχει μεγαλύτερη αξία τώρα. Γιατί ξέρω ότι θα μπορούσα να τα έχω χάσει όλα …
Β. Ν., ετών 27
Ελπίδα
Έζησα μια ζωή δίπλα στον Τάσο. «Φάγαμε τη φτώχεια με το κουτάλι», όπως έλεγε ο συγχωρεμένος.
Φτωχοί, αλλά είχαμε πάντα ο ένας τον άλλο. Σε καλά και σε κακά. Σε εύκολα και σε δύσκολα, μπορούσα να στηριχτώ σ’ αυτόν κι αυτός σε μένα. Ήμαστε δεμένοι, αλλά αυτός έφυγε νωρίς …
Μετά το θάνατό του, τα δύσκολα έγιναν ακόμη δυσκολότερα. Πώς να τα φέρω βόλτα; Απόφοιτος Δημοτικού, δούλευα από δω κι από κει, τις περισσότερες φορές χωρίς ένσημα. Πέρασαν κάποια χρόνια, δουλεύοντας πάλι περιστασιακά.
Μια δούλευα, μια όχι. Τί να πεις …
Μια γνωστή, μού μίλησε για το Γραφείο Κοινωνικής Στήριξης. Στο άκουσμά και μόνο της λέξης «στήριξη», ένιωσα δέος.
Έτρεξα την άλλη κιόλας μέρα.
Οι άνθρωποι με φρόντισαν. Ενδιαφέρθηκαν. Αγράμματη εγώ, με βοήθησαν να πάρω τα επιδόματα ανεργίας. Μάννα εξ ουρανού, που λέει κι ο παπάς …
Ήρθε η ώρα της σύνταξης. Τί σύνταξη δηλαδή … Με τόσα λίγα ένσημα, ήταν θαύμα που θα έπαιρνα κι αυτή τη μικρή σύνταξη. Και σε αυτή την περίπτωση, οι άνθρωποι ήταν στο πλευρό μου. Με βοήθησαν να συγκεντρώσω τα δικαιολογητικά και να κάνω τις αιτήσεις.
Βγήκε η σύνταξη και το τελευταίο διάστημα μπορώ να πω ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα. Όχι καλά, αλλά καλύτερα. Μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου και, κουτσά – στραβά, να ψωνίζω κάθε βδομάδα στη λαϊκή.
Μπορώ να πω ότι η ζωή μου οργανώθηκε κάπως
…
Δεν είμαι νέα, αλλά δεν μπορώ από τώρα να κλειστώ στο σπίτι μου και να περιμένω να τελειώσει η ζωή μου. Έχω την ελπίδα, ότι έστω και σε αυτή την ηλικία, θα μπορέσω να ζήσω κάποια πράγματα που στερήθηκα στη ζωή μου …».
Λ. Π., 66 ετών
[1] 39 + 1 καθημερινές ιστορίες, Αφετηρία μιας νέας Ζωής, Ιστορίες από τα Γραφεία Παροχής Κοινωνικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών
[2] Τα Γραφεία παροχής Κοινωνικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών αποτελούν δράση του τρίτου άξονα του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Υγεία –Πρόνοια 2000-2008». Το πρόγραμμα υλοποιείται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής αλληλεγγύης με προϋπολογισμό 500 εκ. € περίπου, με τη συμβολή κατά 80% δύο Διαρθρωτικών Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης συμβάλλει στην άμβλυνση των ανισοτήτων όσον αφορά στην ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο μεταξύ των διαφόρων περιφερειών, καθώς και στη μείωση της καθυστέρησης των λιγότερο καθυστερημένων περιοχών. Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο συμβάλλει στην ανάπτυξη της απασχόλησης, της ικανότητας προσαρμογής και της ισότητας των ευκαιριών, επενδύοντας στους ανθρώπινους πόρους.
