Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

2012 ... σκέψεις


τα πάνω … κάτω

και που λες, ξυπνάς μια ωραία πρωία κι ενώ ως τα χθες ήταν όλα ανθηρά και ρόδινα, βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπος με την μεγάλη κρίση …

η ζωή ανατρέπεται, τα σχέδια αλλάζουν, οι αντοχές δοκιμάζονται, βοήθεια καμμία κι από πουθενά … υποφέρουν οι άλλοι, υποφέρεις κι εσύ …

και το χθες, που έως πριν από λίγο φαινόταν τόσο κοντινό κι η ευχαρίστηση από τις θύμησες απλωνόταν νωχελικά στον αέρα, γίνεται, μεμιάς, μακρινό και θλιβερό συνάμα, γιατί έτσι γίνεται πάντα, όταν έντονες γεύσεις ή οσμές ή κι αναμνήσεις ακόμα έρχονται τόσο κοντά, σε τόσο σύντομο χρόνο …

κι εσύ μένεις εκεί, αποσβολωμένος κι ανήμπορος κι απορημένος …

πίσω να πας δεν γίνεται …

μόνο μπροστά …

κι ας φοβάσαι το εμπρός …

κι ας τρέμεις το μέλλον, κι ό,τι αυτό κρύβει …

μην φοβάσαι …

η ζωή είναι απρόβλεπτη …

όπως η ευτυχία γύρισε σε αναποδιά σε μια στιγμή …

έτσι κι αυτή σε ευτυχία θα γυρίσει …

στη στιγμή …

Ιωάννης Λιάκουρας