ο εχθρός[1]
Το τέρας είναι ο πιο πολύτιμος ανάμεσα στους εχθρούς, γι’ αυτό και αναζητείται. Οι υπόλοιποι εχθροί μπορούν απλούστατα να επιτεθούν· είναι οι Γίγαντες, οι Τιτάνες, εκπρόσωποι μιας τάξης που ετοιμάζεται να υποσκελισθεί ή θέλει να εκδικηθεί γιατί υποσκελίσθηκε. Εντελώς διαφορετική είναι η φύση του τέρατος. Το τέρας περιμένει κοντά στην πηγή, το τέρας είναι η πηγή και δεν έχει ανάγκη τον ήρωα. Ενώ ο ήρωας το έχει ανάγκη για να υπάρξει, γιατί η δύναμή του θα προστατευθεί από το τέρας και από το τέρας πρέπει να την αρπάξει. Όταν ο ήρωας αντιμετωπίζει το τέρας δεν έχει ακόμη δύναμη, αλλά ούτε γνώση. Το τέρας είναι ο κρυφός του πατέρας, που θα τον ντύσει με τη δύναμη και τη σοφία που είναι μόνον ενός ατόμου και μόνον το τέρας μπορεί να του μεταβιβάσει.
Το τέρας, στην απαρχή, βρισκόταν στο κέντρο, στο κέντρο της γης και τ’ ουρανού, εκεί όπου αναβρύζουν τα νερά. Όταν το τέρας σκοτώθηκε από τον ήρωα, το διαμελισμένο σώμα του μετακινήθηκε και ανασυντέθηκε στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Μετά περιέβαλε τον κόσμο σ’ έναν κύκλο από φολίδες και νερά. Ήταν το σύνθετο όριο των πάντων, ήταν η κορνίζα.
[1] Ρομπέρτο Καλάσσο, «οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας», σ. 382, εκδόσεις Γνώση 1991.
